Vogelwaarnemingen sinds 1974

De beekdalen werden tot voor kort voornamelijk gebruikt als hooiland, in het algemeen in een zeer kleinschalig landschap. Restanten van het eeuwenoude beekdallandschap zijn op diverse plaatsen nog goed herkenbaar. Een centrale plek daarbij heeft de beek. In de laaggelegen gebieden treedt veelal voeding met grondwater op, net als in de beken zelf. Mede daardoor zijn de bodems hier veel minder zuur dan in de hoger gelegen gebiedsdelen, van waaruit ze worden gevoed. In diverse beekdalen in Limburg, Gelderland en Twente treedt ook grondwater uit via bronnen.

Tot het beekdallandschap rekenen we ook diffuse afvoersystemen, grote vochtige, vaak moerassige gebieden waarin beken ontbreken, maar waar wel de karakteristieke beheertypen van beekdalen voorkomen. Veel van deze gebieden in Overijssel en in de Achterhoek, zijn door ontginning verdwenen, maar lokaal vinden we nog restanten.

De grote variatie maakt het beekdallandschap uniek. Naast lokale gradiënten als gevolg van kleine verschillen in onder andere reliëf, grondsoort en doorlatendheid, vinden we er dwars gradiënten, loodrecht op de afvoerrichting van het water en lengtegradiënten. In stroomafwaartse richting verschuift de voeding door grondwater van kwel van lokale oorsprong, naar kwel van regionale oorsprong. Daarbij wordt het water vaak afgevoerd door de beek, met stroomafwaarts een toenemende kans op inundatie vanuit de beek.

De beek heeft in de loop van de tijd een belangrijke functie gekregen in de afvoer van water. De eisen die voortkomen uit de afvoerfunctie zijn vaak moeilijk in evenwicht te brengen met de eisen die de natuur aan beken en beekdalen stelt.

Het beekdallandschap wordt meestal begrensd door het ‘Droog zandlandschap' of het ‘Nat zandlandschap'. (Bron: O+BN Natuurkennis).

Door de omschrijving van; bovenstaande beheer invloeden en bewerkingen in het landschap ontstaan er diverse biotopen waar vogels zich graag in ophouden. In het gebied komen daardoor vele vogelsoorten voor. Ook de veranderingen in het landschap, biotoop en klimaat en voedselvoorziening zorgen ervoor dat verschillende vogelsoorten zich al vele jaren moeten aanpassen.

De vogels hieronder -de plaatjes uit het boekje ‘ZIEN IS KENNEN ‘- linnenkaft en een klipje met drukknopsluiting- staan al vele jaren achtereen in de gevarenzone. Ze komen voor op de officiële Rode Lijst van Nederlandse broedvogels. Die is in 2017 opnieuw opgesteld op basis van gegevens uit de meetnetten en vogelatlas die Sovon coördineert.