Zaterdag 28 juni 2025
Ik begin weer extra vroeg, noteer de bezette gaten in het insectenlab, verwissel de wildcamera’s en duik het water in. Nou ja, duiken: Ik trek eerst het waadpak aan en wring mezelf door de rietkraag van de grote poel heen. Om de paar jaar zagen we het riet in de grote poel onder water af. Doen we dat niet, dan groeit de poel dicht en op deze manier dringen we het riet fors terug. Raar genoeg kan deze stevige moerasplant er niet tegen wanneer de stengel volloopt met water. Na zo’n “knipbeurt” is het jaar daarop 90% van het riet verdwenen. Het groeit natuurlijk weer terug, maar dat duurt dan weer een paar jaar. Het eerste deel van de ochtend is niet echt warm en het water is lekker koel. Dat werkt lekker en al snel ligt de poel vol met afgesneden riet. Ik duw de stengels over het water naar de houten brug en gooi ze erop. Pieter en Rinus scharrelen ze bij elkaar en rijden het riet naar de houtstapel in het berkenbosje.
Waterbeestjes scheppen
We zijn bijna klaar wanneer moeder met twee kleine kinderen binnen komt gewandeld. Het jongetje hebben we vorige week ontmoet bij onze kraam op de buurtbraderie. Hij was superenthousiast en we hebben hem toen uitgenodigd om eens waterbeestjes te komen scheppen. Dat blijkt een goed idee. Samen met zusje en moeder wordt het ene na het andere bijzondere waterdier geschept. Slakken, larven van waterroofkevers, bootsmannetjes, waterschorpioenen, staafwants, salamanderlarven en ook een volwassen salamander. Het kan niet op! Ik ruim intussen de spullen van het rietsnijden op en kom bij de container Fanny tegen. Ze is klaar met het natuurproject met de kleutergroepen en geslaagd als Natuurwijzer! Ze heeft vlaai meegebracht, een goede gelegenheid om koffiepauze te houden. Uit alle richtingen komen Onderzoeker Will, Peter en Pieter aangelopen en we rusten uit in de welkome schaduw van de bomen.
Bodemdiertjes
Even later komen Rinus en drie bezoekers erbij. Ze zijn klaar met scheppen en hebben van Rinus een spontane rondleiding door de natuurtuin gekregen. Na een tijdje heeft iedereen genoeg gesnoept en gekletst. De bezoekers gaan verder en komen zeker nog een keer terug. Onderzoeker Will en Peter gaan op wantsenjacht, Rinus en Pieter hebben nog andere bijeenkomsten en gaan naar huis. Ik zet de huisjes op de foto die Fanny met de drie groepen kinderen heeft gemaakt voor de bodemdiertjes. Het zou me niet verbazen wanneer ze al druk bewoond zijn.
Ringspikkelspanner
Opnieuw valt me op hoeveel vlinders er vliegen. Langs de bosrand zie ik een Distelvlinder en verder veel Koolwitjes en Bruine zandoogjes. Voor mijn ogen vliegt iets op en daalt neer op een boomstam. Een Ringspikkelspanner, een leuke naam voor een wat saaie vlinder. De temperatuur begint op te lopen en ook insecten vinden dat niet lekker. Onderzoeker Will en Peter stoppen met de wantsenjacht en ik verwacht niet veel insecten meer te vinden. We sluiten een mooie zomerse ochtend af.
Zaterdag 21 juni 2025
De zoveelste hete en zonnige dag. Maandag zijn de laatste twee stukjes gemaaid. De zuidkant van de heuvel langs de grote poel en het graslandje daarachter. Ik begin een uur eerder dan normaal. Dan is het nog lekker fris en de zon komt pas later boven de bomen uit. Net als vorige week is het maaisel goed droog, lang leve de zomerzon. Dat scheelt een hoop gewicht en het harken gaat dubbel zo snel. Ook Peter kwam op het idee om vroeg te beginnen en met ons tweeën hebben we tegen 8 uur het meeste gedaan. Pieter kan nog net een kruiwagen maaisel wegrijden en dan is de voorjaarsmaaibeurt klaar. Het is rustig, ook in de vogelwereld. Onderzoeker Will noemt dat de zomerstilte.
Rustig aan
Voor de ingang ligt nu een enorme berg maaisel. Volgens mij hebben we nog nooit zoveel groene massa verwerkt met de eerste maaibeurt. De rest van de ochtend besteden we op de enig juiste manier om een warme ochtend door te brengen. We drinken op ons gemak een kop koffie en verkennen de zomerse natuurtuin. Peter en Onderzoeker Will trekken er met een vlindernet op uit. Ik scharrel met Rinus nog wat spulletjes bij elkaar voor de wijkbraderie morgen. Daarna loop ik met Fanny en Pieter een rondje als voorbereiding op het bezoek van KC De Bundertjes komende woensdag. Rinus heeft intussen een heggenschaar te pakken en knipt de buitenhaag wat bij.
Bruine slakkendodende vlieg
Wanneer Fanny bij haar fiets is, ziet ze een rare vlieg op het frame. Het blijkt een Bruine slakkendodende vlieg (Tetanocera spec.) te zijn. Welke soort precies weet Obsidentify niet. Ik kan ook niet veel info over de vlieg vinden, behalve dat er een stuk of vijftig Tetanocera soorten zijn en dat het een typische moerasvlieg is. Logisch, want in de nattigheid zijn de meeste slakken te vinden. Wat Tetanocera precies doet met slakken is me niet duidelijk. Ik gok erop dat ze eitjes afzet in de slak, die daarna kan dienen als voedselvoorraad voor het nageslacht van de vlieg. Maar ik kan ernaast zitten.
Landkaartjes en Bruine zandoogjes
Ik zwerf nog een keer rond en zie bij de container een vlinder in het gras zitten, een tweede generatie Landkaartje. Landkaartjes vliegen in twee (soms drie) generaties per seizoen. Die generaties zien er totaal anders uit en lijken verschillende soorten. Meer info over het Landkaartje op Vlinderstichting.nl. Op de graslandjes zijn veel Bruine zandoogjes actief. Ze vliegen laag over de begroeiing, ik denk dat het vrouwen zijn die een geschikte plek zoeken om hun eitjes af te zetten. Ik kom ze overal tegen. Op de lage graslandjes, de droge heuvel bij de ingang en ook tussen ruige begroeiing waar niet gemaaid is. Bruin zandoogje spreidt de risico’s. Na een paar omzwervingen hebben we het wel gehad met de hitte en sluiten af.
Zaterdag 14 juni 2025
Bloedjeheet. Sinds donderdag hebben we temperaturen boven de dertig graden met hoge luchtvochtigheid. Benauwd dus en niet fijn om te werken. Er is een hoop maaisel op te ruimen. Het hele stuk naast de container en de hele helling bij de ingang is dinsdag gemaaid. Dat maaien ging sneller dan gedacht. De oude messenbalkmaaier kreeg panne en de nieuwe maaier werkt beter dan verwacht. Misschien omdat ik er nu meer ervaring mee heb en de eigenaardigheden ken, die elke machine nu eenmaal heeft.
Maaisel droog en licht
Voordeel van het droge weer is dat het maaisel kurkdroog is. Dat scheelt 90% van het gewicht en sjouwt een stuk makkelijker. Het eerste deel van de ochtend harken we het maaisel op dijkjes. Hoewel het harken licht gaat, gutst het zweet van onze lijven. Wanneer alles op dijkjes ligt, vullen we ons met koffie en water. Ondertussen bespreken we hoe we omroep DitIsHelmond gaan rondleiden wanneer ze binnenkort op bezoek komen. Volgend weekend staan we ook met een kraampje op de Wijkbraderie. Als je bedenkt dat het nu ook “hoogseizoen” is met de schoolexcursies in de natuurtuin is het best een drukke tijd.
Korte speurtocht door de hitte
Na de pauze rijden we met vier man het maaisel naar buiten. Dat is even doorbijten, want het is er niet koeler op geworden. Uiteindelijk is alles weg, op een klein bergje na. Volgende maaien we nog een paar kleine stukjes en dan is de voorjaarsmaaibeurt afgerond. We hebben een enorme berg maaisel buiten de poort liggen. Ik ben benieuwd of hij deze keer snel opgehaald wordt. Wanneer de spullen zijn opgeruimd trekt ieder zijn eigen plan. Jef gaat verder met zijn vegetatieopnames en ik loop met Onderzoeker Will naar het veld ten zuiden van de natuurtuin. Een grasland omsloten door bomenrijen en bosjes. De zon schijnt er recht in en het voelt aan als een kookpot. Ik loop de bramenrij langs waar we eerder interessante insecten hebben gevonden, maar het is ook voor insecten te heet. Ik zie wel opvallend veel Bruine zandoogjes. Zeker een stuk of tien. Daarnaast nog een leuke nieuwe soort: Moerasweekschildkever. Twee tegelijk zelfs.
Een productieve zweterige ochtend
Na een half uurtje speuren in de hitte hebben we het wel gehad. Terug in de natuurtuin treffen we net Pieter die opstapt en Rinus die nog wat begroeiing wegknipt. We pakken onze spullen bij elkaar en sluiten af. Een productieve ochtend. Later vraag ik me af of Jef nog ergens in de natuurtuin is. Bij het afsluiten helemaal niet aan hem gedacht, waarschijnlijk onder invloed van de hitte. Maar hij heeft zelf ook een sleutel, dus indien nodig kan hij zichzelf bevrijden. We gaan thuis wachten op het verwachte onweer.
Zaterdag 7 juni 2025
Ik ben nog thuis wanneer Onderzoeker Will belt. Het regent en zoals het eruit ziet, blijft dat de hele ochtend zo. Geen doen om vanuit Lieshout heen en weer te fietsen. Ik ben het met hem eens en denk dat ik ook niet lang blijf. Insectenlab controleren en wildcamera’s verwisselen, meer ben ik niet van plan. Het maaisel van dinsdag moet maar een weekje extra blijven liggen. De driehoek ten zuiden van de houten brug en de strook rondom de overloop zijn gemaaid en het maaisel ligt op dijkjes, klaar om opgeladen te worden.
Het klaart op en steeds meer werkers
In mijn regenpak naar de natuurtuin en even kletsen met onze vaste vroege bezoeker. Ook hij ziet het voor vandaag somber in. Ik doe mijn klusjes en de regen lijkt te minderen. Het klaart steeds verder op en zelfs de zon komt een beetje door. Ik waag het erop en wil een, misschien twee karretjes maaisel naar buiten te rijden. Wanneer ik het eerste karretje vol heb, komt Peter binnen. Hij pakt een kruiwagen en gaat het maaisel rondom de overloop opruimen. Bij de poort aangekomen, zie ik ook Pieter met een kruiwagen op weg naar de graslandjes. Even later is ook Rinus van de partij en zij we met z’n vieren aan het hooien.
Schuilen voor de regen
Ons geluk duurt niet lang. Een donkere lucht glijdt over de natuurtuin. Net wanneer ik de tweede lading maaisel buiten de poort heb, begint het te regenen. Ik schuil in de container, de anderen staan ergens onder de bomen. Sjef komt binnengelopen en even later zijn Peter, Pieter en Rinus uit hun schuilplaats gekomen. We drinken koffie en kletsen wat totdat de regen ophoudt. Dan gaan we, vijf man sterk, het laatste maaisel opruimen. Met zoveel onverwachte handjes gaat dat razendsnel. Jef vraagt hoe de maaibeurt verder verloopt, zodat hij daar met zijn vegetatieopnames rekening mee kan houden. Volgende week wil ik de heuvel aan de voorkant en langs de container maaien. Doordat we nu meer handen hebben kunnen de heuvel bij de grote poel en het veldje daarachter ook meegenomen worden. Hopelijk blijven we geluk hebben met het weer.
Vogelkerstippelmotjes
Wanneer we klaar zijn gaat het opnieuw miezeren. Pieter en Peter gaan naar huis. Rinus knipt overhangende stengels weg van de paden, het insectenlab en de bankjes. Jef maakt vegetatieopnames van de stukken die dinsdag worden gemaaid en ik zwerf wat rond met de camera. Door het regenachtige weer zijn er weinig insecten te ontdekken. In de buurt van de Vogelkersen zie ik een groepje Vogelkerstippelmotjes schuilen aan de onderkant van bladeren. Een plaatje dat je met mooi weer juist niet ziet. Dit jaar zitten er veel spinsels van de stippelmot in de Vogelkersen. Misschien krijgen we volgend jaar een geboortegolf en worden de bomen weer helemaal ingesponnen. Dat hebben we vaker gehad en ziet er uit als een echt spookbos. Maar dat zien we volgend jaar wel. Vandaag is verrassend productief verlopen. Wanneer ik naar huis fiets schijnt de zon, maar komt een dreigende lucht dichterbij.