Zaterdag 11 januari 2025
Kan het nog grijzer dan vorige week? Makkelijk, zo blijkt vandaag. Het heeft gesneeuwd en het is mistig. Vanaf de poort is de achterkant van de natuurtuin nog net te zien. Grijswit, licht grijsbruin, donker grijsbruin en grijs zijn de kleuren van vandaag. De dichte mist dempt veel geluid en we worden omhuld door een geheimzinnig winterdecor. Ik ben als eerste binnen en klus een beetje aan een paadje in de zuidelijke strook. Het pad ligt tussen een heuveltje en een dieper stuk. Het is te smal voor de maaimachine en de rand zakt langzaam weg richting de diepte. Ik schep grond weg aan de heuvelkant en vul het weggezakte stuk aan. Verzakking gerepareerd en het graspad is meteen breed genoeg om met een maaimachine te maaien.
Mistige foto’s en een goudvink
Onderzoeker Will komt binnen en ik laat de klus liggen, die kan wachten tot volgende week. Ik loop de vogelronde mee en probeer iets op de foto te krijgen van de mistige wintersfeer. Dat lukt een beetje, maar de foto’s halen het niet bij de werkelijkheid. Vogels laten zich niet veel horen, maar bij de noordelijke poel hoort Onderzoeker Will ineens een goudvink. Te hoog in de bomen, we zien hem niet en hij verplaatst zich de hele tijd. Dan daalt hij neer, tussen de meidoorns langs de westelijke houtwal. Hij zit even tussen de takken en zal snel weer opvliegen. Ik moet met de hand scherpstellen, vlug knippen en dan hebben we een foto met een vogeltje waarin een Goudvink is te herkennen.
Klussen bij de hazelaars
Onderweg komen we Pieter tegen en snel daarna gaan we aan de slag langs het wandelpad. De gemeente heeft struiken gesnoeid in het plantsoen tegenover de natuurtuin. Langs het pad liggen een paar takkenhopen en dat is een mooie kans. We plunderen een van de stapels en stoppen de takken in de doorloop die ontstaan is naar de hazelaarstrook. We willen de hazelaarstrook dicht houden, omdat daar vaak reeën rusten en spelende kinderen teveel rommel achterlaten. Een wandelaar komt voorbij en besluit na een praatje om een handje te helpen bij ons sjouwwerk. Na een uurtje werk, onderbroken door een koffiepauze, zijn we tevreden over de opgeworpen barrière en maken we een ronde buitenom de natuurtuin.
Beversporen, kwelwater en vergeten gereedschap
In de Gulden Aa kijken we naar de afgeknabbelde takken die we vorige week ontdekten. Onderzoeker Will heeft de indruk dat er nog meer geknaagd is. Ik maak een foto en vergelijk die met de foto’s van vorige week. Er blijkt toch geen verschil te zijn. We gaan ervan uit dat het knaagwerk door een bever gedaan is, maar misschien was het een eenmalig bezoekje. We speuren nog wat verder langs het beekje zonder nieuwe sporen te vinden. Op de schaatsbaan van Boer Kuipers ligt een dun laagje ijs. Het zal nog flink moeten vriezen voordat de baan gebruikt kan worden. Opvallend dat aan de andere kant van het wandelpad een sloot loopt met bruin gekleurd kwelwater. Ik heb geen thermometer bij, maar we kunnen zo al zien dat de watertemperatuur aan beide zijden van het pad behoorlijk verschilt. Na nog wat ontmoetingen met andere wandelaars zijn we weer terug bij de poort en sluiten af. Thuis bekijk ik de foto’s en zie ik het stuk waar ik vanmorgen gegraven heb. Ik realiseer me dat ik de schop en hark niet heb opgeruimd. Nu is de kans klein dat in Helmond een schop gestolen wordt, maar voor de zekerheid rij ik toch nog een keer naar de natuurtuin en ruim het gereedschap veilig op.
Zaterdag 4 januari 2025
De eerste zaterdag van 2025 en hetzelfde weer als de laatste zaterdag van 2024. Grijs, bijna windstil en een paar graden boven nul. Geen vervelend weer, maar je moet niet lang stil blijven staan. Ik krijg koude tenen en na een praatje met onze vaste vroege bezoeker lopen Rinus en ik mee met het vogelrondje van Onderzoeker Will. Misschien komt het door het grijze weer, maar de met mos begroeide boomstammen lijken wel licht te geven, zo groen zijn ze. Halverwege komen we Pieter tegen en met ons vieren struinen we verder. Het water raakt de onderkant van de houten brug en veel graspaden zijn al een tijdje modderpaden. De lage graslandjes zijn veranderd in watervlaktes waar hier en daar plantenstengels uitsteken.
Levende palen voor de houtwal
Terug bij de container drinken we koffie en kletsen over van alles en nog wat. Daarna gaan we naar de westelijke houtwal. Er liggen nog een aantal wilgenstekken om te planten. We werken hetzelfde als de weken hiervoor. Met de grondboor worden gaten gemaakt, om de meter gaan de stekken in de grond. Rondom elk nieuw paaltje wordt kippengaas gewikkeld tegen de reeën. Wanneer de wilgjes komend voorjaar aanslaan hebben we levende paaltjes die niet wegrotten en dus lang meegaan. We hebben niet genoeg stekken voor de hele houtwal, maar nog de hele winter voor ons.
IJzerwater, Staartmezen en een bever in De Bundertjes?
Na elven zijn we klaar. We hebben nog tijd over. Rinus gaat naar huis, Pieter ik en Onderzoeker Will maken nog een ronde buitenom de natuurtuin. Onderweg zien we veel roodbruin slootwater, een teken van grondwater dat een lange weg heeft afgelegd. Ook binnen de natuurtuin zien we de laatste tijd vaker kwelwater. Ik denk dat de hoge waterstanden van de laatste tijd daaraan geholpen hebben. De roestbruine kleur komt van ijzer dat door het grondwater uit de bodem is opgenomen. Als ik het goed heb, komt dit grondwater uit de buurt van de Ardennen en is eeuwen onderweg geweest voordat het hier aankomt. In de Gulden Aa valt mijn oog op een paar opvallende kale takken in het water. We kijken eens goed en zien losse spaanders in het water drijven. Het lijkt erop dat een beest met grote tanden aan de takken heeft geknaagd. Ik kan niets anders verzinnen dan dat dit een Bever is geweest. Een bever in De Bundertjes, dat zou wat zijn! Op de terugweg zien we veel kleine vogels in een dichte wirwar van struiken en bomen. Koolmezen, pimpelmezen, boomkruipers en Staartmezen en Roodborsten. Ook hier bewijzen rommelbosjes hun nut. Bij de container treffen we twee leden van de zwerfafvalploeg. Ze hebben flink wat (vuurwerk)afval opgehaald en komen volgende week terug voor een extra ronde.