Zaterdag 8 februari 2025
Het is bewolkt, maar niet koud. Donderdagochtend heb ik zelfs een zingende merel bij mijn huis gehoord! Vogels reageren razendsnel op de weersveranderingen. Is het koud, dan hoor je ze nauwelijks. Komt een iel zonnetje en er wordt geknokt bij de nestkasten. Ik denk dat ze merken dat de dagen langer worden.
Mollen
We hebben het nog steeds rustig met de klussen. De mollen denken daar anders over. Het plantsoen voor de natuurtuin en de heuvel bij de ingang zijn bedekt met molshopen. Ook verderop in de natuurtuin zijn clusters met hopen. Ik schat dat het hier twee of drie mollen gaat. Die kunnen graven als en gek en het lijken er altijd meer. Vooral op het plantsoen zijn de molshopen belachelijk groot. Mollen leven alleen (behalve tijdens de paartijd) en blijven verder uit elkaars buurt. Ze houden minstens enkele tientallen meters afstand. Rinus en Pieter zijn er vandaag niet en we lopen eerst een ronde buitenom de natuurtuin.



Parelstuifzwammen
In de berm langs het grachtje bij scouting Leonardus zie ik een onduidelijke grauwe plek. Het zijn tientallen op elkaar gedrukte paddenstoelen. Een beetje aparte vorm. Herkenningsapp Obsidentify zegt dat het parelstuifzwammen zijn. Ik heb vaker parelstuifzwammen gezien, allemaal mooier dan deze, maar nog niet rijp. Dan zijn ze nog wit, de hoed is gaaf en bedekt met korte uitsteeksels. Deze hier zijn grauw en verfrommeld, midden in de hoed een opening waardoor de sporen kunnen ontsnappen. Volgens Wikipedia zijn de uitsteeksel resten van het “velum”, een vlies dat de paddenstoel omhult voordat hij uitgroeit. En die “velumrestjes” kunnen eraf door regen en wind, net als de witte stippen van de vliegenzwam.



Oesterzwammen
We passeren het kapelletje en Onderzoeker Will ontdekt een Heggenmus, vijf minuten nadat hij mopperde dat hij die zo weinig ziet. De ijsbaan verderop is een grote watervlakte waar tientallen ganzen van profiteren. We lopen verder, maken hier en daar een praatje en gooien een balletje terug naar een speelse hond. Langs de poort van de natuurtuin groeien Oesterzwammen op een takje in de houtwal. Ik heb eens een kweekpakket geprobeerd dat je moest voeren met koffiedik. Werkte aardig en de oesterzwammen smaakten goed, maar deze laat ik staan. De beste plek om eetbare paddenstoelen te vinden is de supermarkt.



Fluweelpootje
Langs de container ligt een dikke omgewaaide schietwilg. Ook hier paddenstoelen, Fluweelpootjes, maar Obsidentify kan niet kiezen tussen Gewoon–, Langsporig- of Zomer– fluweelpootje. Wikipedia weet dat Gewoon fluweelpootje een typische winterpaddenstoel is die veel op de Langstelige lijkt. Een van die twee zal het dan wel zijn. Hoewel een zomerfluweelpootje misschien ook in de winter te vinden is.
Wintersnoeiwerk
Onderzoeker Will speurt de natuurtuin af, op zoek naar vogels en bijzondere natuurverschijnselen. Ik zaag een paar takken af voor de ijsvogelwand en knip riet, gras en bramen weg. Volgende keer kom ik terug met het waadpak stengels en takken waar ik deze keer niet bij kan. Nu ik toch bezig ben zaag ik meteen de uitgeschoten elzen af in de rietkraag tussen de grote poel en het wilgenbosje. In deze bosrandzone willen we geen hoge bomen. De wilgenstruiken kunnen we rustig een paar jaar laten staan voordat ze te groot worden. Tot die tijd zijn het handige uitkijkpunten voor vogels en windbrekers voor de bosrandzone. We spotten een meerkoet en twee waterhoenen op de zuidelijke poel en een Blauwe reiger die al uitkijkt naar de kikkers. Ook bij de watervogels voorjaarsgedrag, maar de winter is nog niet voorbij, denk ik.
Zaterdag 1 februari 2025
Het heeft flink gevroren. Onderweg krabben automobilisten hun ruiten vrij. Ik ontdooi met mijn handen het slot aan de poort en loop een onvervalst winterlandschap binnen. Graslandjes, struiken, bomen, alles is bedekt met een laagje wit bevroren condensvocht. Op de poelen ligt dun ijs, maar niet alle water is bevroren. Hier en daar loop ik door een plas zonder ijs en sommige beschutte watertjes zijn open. Jammer dat ik geen thermometer bij me heb. Ik denk dat hier grondwater met een temperatuur boven vriespunt opwelt. Dieper in de grond is het water tussen de zes en tien graden, dus dat moet meetbaar zijn als het boven komt.



Konijnen en reeën
Achterin de natuurtuin begint de rij geringde knotwilgen in verval te raken. De takken die er bovenop staan zijn dood. Bast begint los te laten, spechten zijn begonnen met hun sloopwerk en ik zie gaten, holen en ook paddenstoelen voelen zich er thuis. Hé, graafgaten in de bodem bij de lindebomen! Ik zie geen keutels, maar volgens mij is hier weer een konijn actief. Terug bij de voorkant tref ik onze vaste vroege bezoeker. Terwijl we het winterlandschap bekijken lopen een paar reeën bij de knotwilgen waar ik net vandaan kom. Ze kunnen ons niet zien, de felle ochtendzon staat pal achter ons en ze scharrelen op hun gemak richting elzenbosje.



Ronde door De Bundertjes
Onderzoeker Will komt binnen en stelt voor om een rondje door De Bundertjes te lopen. Gelijk heeft hij, want de nachtvorst heeft de hele omgeving wit getoverd. De lucht is knalblauw en de zon sterk genoeg om plaatselijk nevel op te laten stijgen. Die blijft in flarden hangen in het windstille landschap. Niet alleen in de natuurtuin scharrelen vandaag reeën rond, ook in de graslanden langs het Begijnenpad zien we ze. Een jonge ree wandelt op honderd meter afstand op zijn gemak over het pad en duikt dan de struiken in. Ook de andere reeën zijn verdwenen wanneer we dichterbij komen. Het is een raadsel hoe ze het altijd klaarkrijgen om geluidloos in het niets te verdwijnen.



Rondje door natuurtuin
Via het koeienpad lopen we langs de wijk terug naar de natuurtuin. Ineens zien we een fazant in een plantsoentje, een hen. Vijf minuten daarvoor vroegen we ons nog af waar alle fazanten gebleven waren. Hier dus, in ieder geval een dan. Bij de natuurtuin treffen we Pieter en een paar manschappen van de zwerfafvalploeg. Rinus heeft nog steeds vervoersproblemen en is er vandaag niet. We drinken koffie om op te warmen. Boven in een els zien we een geel vogeltje, pal in de zon. Een Sijs, weet Onderzoeker Will meteen. Ik haal vlug de camera uit de container en zie dat de Sijs gezelschap heeft gekregen. De twee vogeltjes blijven lekker genieten van de zon en ik krijg ze redelijk scherp op de foto. We besluiten om het klussen te laten voor wat het is en lopen een rondje door de natuurtuin. De paden zijn nog steeds modderig en we filosoferen ondertussen over de mogelijkheden en onmogelijkheden om het beheer aan te passen aan al die nattigheid.



Op beverexpeditie
Onderzoeker Will en Pieter hebben allebei beversporen gezien in een waterloop langs het kanaal. Een paar weken geleden dachten we ook al vraatsporen te zien in de Gulden Aa. We stappen op de fiets en gaan kijken. Inderdaad, vlak bij sluis 7 liggen een paar bomen om. Een kleine jungletocht om dichterbij te komen en ik kan het bewijsmateriaal op de foto zetten. Overduidelijk, hier is een bever aan het werk geweest. Leuk om te weten en waarschijnlijk nuttig voor het natuurbeheer in De Bundertjes. Met zijn geknaag kan de bever zorgen voor verjonging en variatie in het dichtbegroeide stuk tussen Gulden Aa en het kanaal. Een bever midden in de stad vind ik ook wel bijzonder. Wie weet wat voor moois en wat voor problemen dat gaat geven.



Zon trekt mensen naar buiten
De zon heeft het landschap grotendeels ontdooit en de sprookjessfeer is weg, maar het open weer trekt veel wandelaars en fietsers. Op een grasland zien we ook nog onze tweede fazant van deze ochtend, dit keer een haan. Terug in de natuurtuin hebben we bezoek van oud-bestuurslid Agnes en komt een wijkbewoner met vragen over de ganzen die ze ’s nachts hoort. Na een tijdje zijn we allemaal uitgekletst en is een ochtend vol ontdekkingen en mooi winterweer voorbij.

