Bosrandbeheer en vogels:Will is aan zijn wekelijkse vogeltelronde bezig en enthousiast over de vogels die hij gezien heeft. We kijken bij de zuidelijke poel naar de lijsterbessen. Ze worden druk bezocht door vogels die zich vol eten met de oranje-rode bessen. Omdat we de randen van de bosjes meer open hebben gekapt, doen kleine besdragende bomen, zoals Lijsterbes, Meidoorn, Sporkehout, Sleedoorn, enz. het duidelijk beter. Nu, in de nazomer, is goed te zien hoe vogels van dat kapwerk profiteren.

Grauwe vliegenvanger: Later zien Will, Wil en ik bij de container nog een leuk voorbeeld daarvan. Op een uitstekende tak van het wilgenbosje zit een Grauwe vliegenvanger op de uitkijk. Vorige week voor het eerst gespot door onderzoeker Will en nu schuift hij bijna letterlijk aan bij de koffie. Ineens duikt de vliegenvanger van zijn uitkijkpost naar de ruigtestrook voor het bosje. Hij pikt een insect uit de bloemen, vliegt naar een tak verderop en peuzelt zijn buit op. Een mooie demonstratie van hoe het vogeltje aan zijn naam komt. En een mooi resultaat van ons bosrandbeheer.

Slim niks doen: Bosranden beheren we met “slim niks doen”. Vroeger maaiden we tot tegen de bomen en hadden we een scherpe afscheiding tussen de graslandjes en de bosjes. Een “groene klif”. Tegenwoordig laten we een brede strook langs de bosjes een aantal jaren met rust. Daar ontstaan interessante ruigtestroken die heel verschillend zijn, afhankelijk van hoeveel zonlicht er op valt en hoe nat het is. Aan de schaduwrijke noordkant groeit alles trager en staan vooral veel bramen. Aan de zonnige zuidzijde vallen de besdragende boompjes op. Ook grotere bloeiers als Koninginnekruid, Wederik en Hennepnetel voelen zich hier thuis. Die trekken veel insecten en, zoals we hebben gezien, vogels als de Grauwe vliegenvanger. In natte ruigtes overheerst Riet en daar blijken de Kleine karekiet en de Bosrietzanger graag te nestelen.

Invasieve soorten: Natuurlijk hebben we nog steeds last van verwilderde tuinplanten die zijn gaan woekeren. Net als de tuinwaterlelie pakken we die aan door ze uit te putten en systematisch terug te dringen. Vandaag trekt Wil met een kleine bijl het wilgenbosje in om de opnieuw uitschietende Canadese kornoelje te kortwieken. Hij hoeft niet lang te zoeken. Overal waar we de sierstruik hebben afgezaagd schieten nieuwe takjes op uit de wortelstokken. Dit probleem gaan we niet snel oplossen.

Ondoordachte tuinexperimenten:We zullen nog een paar jaar regelmatig moeten kappen, snoeien en stukken wortel uitgraven. Hetzelfde geldt voor de Bonte gele dovenetel. We hebben een strook langs een pad “schoongemaakt”. Bij elk nieuw controlerondje inspecteren we eerst het “schone” stuk. Daarna werken we stukje voor stukje een nieuwe strook af. Ook die controleren we bij de volgende ronde, enz. We hebben nog veel werk te doen door ondoordachte tuinexperimenten in het verleden. Iets wat beheerders van bossen en natuurgebieden vaak tegenkomen. We hebben afgesproken per keer een uurtje aan deze klus te besteden. Het moet wel leuk blijven. 

Plantjes kijken: Wanneer ik een emmertje Bonte gele dovenetel heb verzameld, ga ik in een afgeplagd stuk plantjes kijken. De twee cirkels (“reuzen-petrischalen”) en de oever van de zuidelijke poel zijn in drie opeenvolgende jaren afgeplagd. Dat levert een interessant beeld op van pioniersplanten bij de zuidelijke poel (het laatst geplagd). In de tweede cirkel ontwikkelt zich lage moerasachtige begroeiing. De eerste cirkel is waar eerst een kruidentuin was. Dat levert een mix op van planten uit de voormalige kruidentuin, moerasplanten en opschot van bomen. Dat laatste betekent dat we ook hier 2 keer in plaats van 1 keer per jaar gaan maaien.